Plac Solny Wrocław

Plac Solny Wrocław
Foto Galeria 

to pozostałość dawnego średniowiecznego placu targowego we Wrocławiu, przylegającego narożnikowo do Rynku. Miał on  pierwotnie wymiary 84,5 na 94 m i powstał w 1242 w czasie ponowionej po najeździe mongolskim lokacji miasta. Określany był jako Polnische Markt czyli Targ Polski, Salzring Rynek Solny lub Salzplatz Plac Solny. W 1827 ustanowiono na nim pomnik feldmarszałka Blüchera, a plac nazwano jego imieniem czyli Blücherplatz. Po II wojnie światowej powrócono jednak do starej nazwy.
W przeciwieństwie do Rynku, przestrzeń placu jest niezabudowana. Połowę pierzei południowej placu zajmuje klasycystyczny gmach Starej Giełdy projektu Carla Ferdinanda Langhansa z 1822, ponadto znajdują się tam jeszcze trzy historyzujące kamienice. Po wschodniej stronie znajduje się m.in. dawny dom towarowy z pocz. XX w. Na najbardziej zróżnicowana ścianę północną składa się narożny z Rynkiem wieżowiec zbudowany w latach 1930-1932 wg projektu Heinricha Rumpa, budynek dawnej apteki Pod Murzynem, przebudowany w 1928 przez Adolfa Radinga w stylu modernistycznym oraz dwie kamienice: barokowa z około 1700 i historyzująca. Sprawiająca wrażenie najstarszej pierzeja zachodnia jest w istocie bardzo swobodną rekonstrukcją stanu z około 1800 dokonaną w latach 1947-1958.
Na placu tradycyjnie od lat znajduje się targ kwiatowy. W ostatnich latach XX wieku zbudowano na nim akcent architektoniczny - iglicę (projekt Adama Wyspiańskiego nawiązujący do Iglicy stojącej od 1948 przy Hali Ludowej) oraz fontannę.

z czasów II wojny Światowej o powierzchni około 1000 m. Schron zdolny jest pomieścić 300 osób. W czasie wojny miał własne toalety, kanalizację i dwa wyjścia. Jedno z nich znajduje się obecnie w damskiej toalecie podziemnej. Twórcą podziemnego obiektu jest Richard Konwiarz.

źrógło:
http://pl.wikipedia.org/wiki/Plac_Solny_we_Wroc%C5%82awiu

Niemiecki Schron Przeciw Lotniczy
Plac Solny  Wrocław